Het nieuwe kosjer/halal – column Tomer Pawlicki
‘Drie jaar geleden begon ik aan een dieet.
Om gezondheidsredenen at ik voortaan geen graan, zetmeel, suiker, lactose, soja of vlees dat niet biologisch was.
Het dieet luisterde vrij nauw. Eén misstap betekende een terugslag. Zelfs worstjes bij de Albert Heijn moest ik controleren op verboden middelen. Ik heb me er drie jaar lang aan vastgehouden, zoals een gelovige zich aan de spijswetten houdt. Het enige verschil is dat ik er geen hemelpunten mee heb gewonnen. Ik heb er alleen mijn gezondheid mee terugverdiend.
Een tijd terug bezocht ik een barbecue waar mensen alleen maar kosjer en halal eten aten.
Er viel me iets op. De religieus goedgekeurde worstjes zaten vol ingrediënten die ik niet mocht eten. Om maar te zwijgen van wat voor leven het vlees voor de slachting heeft gehad. Iedereen daar op de barbecue was zich aan het volvreten met hemelpunten. Behalve ik. Voor mij was het gewoon niet “kosjer of halal”.
In mijn ogen waren deze mensen zichzelf aan het vergiftigen met suikers en E-nummers. In hun ogen zou ik minder snel de hemel in komen.
Waarom volgen wij eigenlijk religieuze wetten?
Op school leerde ik dat het ging om zitplaatsen. Hoe meer mitswes je volbrengt, hoe dichter je bij god mag zitten in de hemel. Een voorbeeld: Met kosjer eten verdien je punten bij je ontbijt, lunch en avondeten. Ideaal.
Maar als je niet gelooft in zo’n puntensysteem. Als je niet gelooft in god. Of niet graag in zijn buurt wil zitten, tja… Wat heeft het dan voor zin om kosjer te eten?
Alhoewel ik niet geloof in het bovennatuurlijke, geloof ik wel dat geboden en verboden nut hebben. Die vloeien voort uit onze behoeftes. Of juist om ons te beschermen.
Als je vijfduizend jaar geleden varkensvlees at was de kans groot dat je overleed. Varkensvlees rot nu eenmaal sneller dan bijvoorbeeld rundvlees. Daarbij ruikt rauw varkensvlees sterk naar urine. Dus hebben de mensen varken op een zwarte lijst geplaatst. Plus alle andere dieren die niet herkauwen en geen gespleten hoeven hebben.
Mensen aten wat hun werd voorgeschreven om in leven te blijven. Om gezond te leven. De wetten werden toegepast op het dagelijks leven.
Terug naar de barbecue waar ik was.
Ik vroeg me af waarom de spijswetten zich niet mee-ontwikkelen met de tijd.
In Denemarken is het al verboden om kosjer en halal te slachten. Zullen alle Joden en moslims uit dat land vertrekken? Of is dit de kans om een verse blik op de spijswetten te werpen?
Wie weet kan het tot positieve veranderingen leiden.
Ik zeg niet dat iedereen varkensvlees moet eten. Maar een scherpere blik werpen op ingrediënten die in ons voedsel verdwijnen, zoals E-nummers, beter letten op hoe we ons vlees behandelen; dat kan toch geen kwaad?
Misschien dat het geloof zelfs mee kan liften op de healthy food hype.
Dan wordt het nog hip ook.
Hoe gezonder we eten, des te dunner we blijven.
Dat biedt ook meer plaats daarboven in de hemel.’
