Joods daten met apps en diners
Binnenkort lanceren Michel Kotek en Jaron Link de vernieuwde website Jingles (Joodse singles). Ruim tweeduizend Joden schreven zich de afgelopen jaren (gratis) in bij Jingles om een Joodse partner te vinden. Met de vernieuwde site – waarvan leden voor zo’n honderd euro per jaar ook contact kunnen maken met geloofsgenoten in andere landen – rekent het tweetal op een verdriedubbeling van het aantal leden. Gezien de geringe omvang van de Joodse gemeenschap in Nederland, betekent de uitbreiding een sterke vergroting van de kans om een partner te vinden.
Er zijn allerlei soorten activiteiten om jonge Joden aan een partner te helpen. De orthodoxe Rabbijn Zwi Spiero organiseert met zijn echtgenote sjabbatdiners voor Joodse alleenstaanden boven de vijfentwintig jaar. In het Europese Centrum voor Joodse studenten in Brussel vinden Joodse singlefeesten plaats. En dan zijn er nog apps als JSwipe (een soort Tinder voor Joden) en JDate.
Uit het laatste grote bevolkingsonderzoek onder Joden, dat plaatsvond in 2009, blijkt dat een kwart geen vaste relatie heeft, tegen een bevolkingsgemiddelde van 18 procent. 14 procent van de Joodse singles bezoekt wel eens Joodse datingsites en nog eens 9 procent zou dat willen. “Een hoog percentage,” zegt Hans Vuijsje, directeur van Joods Maatschappelijk Werk, dat opdracht gaf tot het onderzoek. Veel Joden zoeken volgens hem een partner met dezelfde achtergrond, ervaringen en cultuur. “In die zin verschillen Joodse datingsites niet wezenlijk van datingsites voor christenen, homo’s of Surinamers.”
In orthodox-Joodse gezinnen valt de keuze voor een niet-Joodse partner vaak heel slecht. Rabbijn Spiero legt uit aan NRC waarom: “Het doorgeven van het Jodendom is een onderdeel van ons geloof. Ik wil niet zeggen dat een gemengd huwelijk slecht is, maar het kan binnen families verkeerd vallen. Verbanning is een groot woord, maar ik ken genoeg voorbeelden van gemengde huwelijke die problemen ondervinden als gevolg van sociale druk. Vooral als een zoon met een niet-Joodse vrouw thuiskomt.” Dit laatste vooral omdat het Joods zijn wordt doorgegeven via de moeder. Kinderen van een niet-Joodse vrouw worden in de meeste Joodse gemeenschappen niet als Joden beschouwd. Ook niet als het kind thuis een Joodse opvoeding heeft gekregen.
De wens om een Joodse levenspartner te hebben heeft ook te maken met de trauma’s van de Sjoa: veel Joden willen niet dat het Jodendom bij hen stopt. Ook hebben niet-Joodse partners soms weinig begrip voor de problemen die het opgroeien met getraumatiseerde ouders in een gedecimeerde gemeenschap met zich meebrengt.
Het demografische onderzoek van Joods Maatschappelijk Werk liet echter ook zien dat het hebben van een Joodse partner geen garantie is voor ‘zij leefden nog lang en gelukkig’. Het aantal scheidingen in Joodse kringen ligt boven het Nederlandse gemiddelde. Alleen huwelijken waarin beide partners twee Joodse ouders hebben, lijken een grotere kans van slagen te hebben.
