Schoon schip en ‘steady she goes’ – column Ya’akov Almor

In Israël leven we in het post-Netanyahu tijdperk. Nu de regering Bennett een goed aantal maanden aan de macht is, verspreken wanneer zowel dienende alsmede voormalige ministers, parlementsleden en radio-en televiepresentatoren zich niet langer als zij de naam en titel van de oud-premier in de mond nemen. Integendeel, wanneer Netanyahu’s naam genoemd wordt, lijkt het of ze hun spreektempo iets terugschroeven: “Chawer HaKnesset [het parlementslid] Benjamin Netanyahu, leider van de oppositie.”

Intussen vervult de nieuwe regering onder leiding van Naftali Bennett de centrale rol die zij zichzelf heeft toegekend, namelijk het oplossen van de acute problemen die het land de laatste jaren gekend en getekend heeft. Aan het hoofd van de – lange – lijst van taken staat vanzelfsprekend de gezondheidscrisis en het aangaande beleid. De loze kreten en beschuldigingen van Netanyahu ten spijt heeft Bennett, samen met de leden van zijn Coronakabinet, waaronder de vervangend premier en minister van Buitenlandse Zaken Yaïr Lapid en de minister van Gezondheid, Nitzan Horowitz, ervoor gezorgd dat miljoenen Israëli’s in een rap tempo hun derde coronavaccinatie kregen. Wederom loopt Israël voorop in de internationale vaccinatieslag. Maar deze keer is het Bennett die met de eer aan de haal gaat.

Ontsnapping
Wie de berichtgeving uit Israël volgt zal het niet ontgaan zijn dat eerder deze maand zes Palestijnse gevangenen – zonder uitzondering zware jongens met dodelijke terroristische aanslagen op hun kerfstok – uit de zwaarbewaakte Gilboagevangenis, in Noord-Israël, ontsnapt zijn. Gauw werd al nergens anders over gesproken. De verslagen op radio en televisie deden mij denken aan scenes uit de film Shankshaw Redemption, met Tim Robbins en Morgan Freeman in de hoofdrol. Maar daar eindigt de vergelijking. Vier van de zes gevluchte moordenaars, alle leden van een terroristische factie in Gaza, zijn inmiddels in de kraag gevat maar de blamage van het gevangeniswezen zal nog een lange nasleep hebben.

Terecht wezen verschillende commentatoren beschuldigend naar Netanyahu: hij, gedurende zijn twaalfjarige ambtsperiode, heeft geen vinger uitgestoken om de hoognodige, overeengekomen hervormingen in het gevangeniswezen, in het bijzonder de detentie van veroordeelde terroristen, uit te voeren. Integendeel, hij heeft ze willens en wetens gesaboteerd, zo klonk het. En dat alles om Hamas tevreden te houden. De pogingen van Netanyahu’s vazallen om de nu dienende premier deze zaak in de schoenen te schuiven, liepen nergens op uit. Bennett heeft inmiddels aangekondigd dat hij er werk van zal maken. Er moet schoon schip gemaakt worden, ook in het gevangeniswezen, verklaarde de premier enkele dagen geleden.

Onderhouds- en schoonmaakbedrijf
De nieuwe regering is een soort van onderhouds- en schoonmaakbedrijf. Op de belangrijkste posten, zoals onderwijs, defensie, justitie, financiën, binnenlandse, buitenlandse, sociale, en zelfs op religieuze zaken zitten lui die van wanten weten en druk bezig zijn de bezem door hun ministeries halen. We hebben ook meer vrouwelijke ministers (negen) dan ooit tevoren. In interviews spreken de dames en heren zich graag uit over het werk op hun ministeries. Met kritiek op collega’s of op het regeringsbeleid zijn ze verbazend zuinig. Schoenmakertje, houd je bij je leest, blijkt het mantra van deze crew.

Begin augustus keurde de regering Bennett een nieuwe begroting voor de periode 2021-2022 goed. Na twee-en-een half jaar zal ons land eindelijk weer een begroting hebben. Voordat die door de Knesset zal worden goedgekeurd, zal er nog heel wat water door de Jordaan stromen. Bennett’s regering zal bovendien alle zeilen moeten bijzetten en letterlijk alle hens aan dek moeten halen om het schip veilig tussen de Scylla en Charybdis door te sturen. Want wanneer er ook maar een enkele matroos verstek laat gaan, of, g’d verhoede het, overboord stapt, kan het bij de stemmingen in de Knesset mis gaan.

Bont gezelschap
De bonte samenstelling zonder Netanyahu’s Likud is zowel de kracht als ook de zwakte van deze regering. Wie had kunnen denken dat Israël’s eerste keppeldragende (een heel klein keppeltje weliswaar), modern-orthodoxe premier aan het hoofd zou staan van een coalitie waarin religieus-rechtse, seculair-rechtse, liberalen, centristen, links en zelfs een islamitische partij, effectief samenwerken en dingen gedaan krijgen.

Een groeiende meerderheid van de Israëlische burgers geeft aan deze regering een kans te willen geven om het schip van staats weer op koers te krijgen, zolang het maar tussen de boeien van de algemene consensus blijft varen. Toegegeven, de voormalige kapitein staat nog scheldend op de kade, maar het lijkt wel of zijn stem steeds minder ver over het water draagt. Zijn voormalige matrozen hoor je echter ook minder. Degenen die zich wel uitspreken hebben het dan regelmatig al over de opvolging van Netanyahu.

Ikzelf ben, net als de meeste inwoners van Israël, blij dat we eindelijk weer een regering hebben die gewoon zijn werk doet en het algemeen belang van ons land en haar bewoners voorop stelt. We hebben nu een premier die ’s ochtends voor hij naar zijn werk gaat broodjes voor zijn schoolgaande kinderen smeert en zijn officiële residentie op de Balfourstraat in Jeruzalem bijna alleen maar gebruikt voor werkbesprekingen. Een saaie vent? Soit! De minister van Onderwijs komt uit het onderwijs en heeft een doctoraat op dat gebied. De minister van Landbouw is zelf een agrariër. Er zijn nog meer goede voorbeelden te vinden.
Intussen vaart Bennett de koers, en doet de bemanning het werk goed. Steady she goes.

Lees ook:
Homofobie in Mitzpe Ramon – column Ya’akov Almor
‘Mitzpe Ramon haalde vorige week zowat alle kranten, online media en televisie- en radiostations van Israël. Nu trekt ons dorp van zo’n 5.500 inwoners wel eens vaker de aandacht van de nationale pers, maar het dan gaat het meestal over de vele toeristische attracties die we hier hebben en soms over een aanrijding met een kameel. Maar deze keer was het onze burgemeester die de mediahype op gang bracht…’

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.