Uiteinde – column Paul Damen

Aan het eind van dit jaar gaat het nou eens niet over Gaza of die grens daar. Vuurvliegers, brandballonnen met handgranaten eraan – ‘je bent een rund als je met vuurwerk stunt’, laat ik het daar op houden. Ook niks over het klimaatakkoord. Israël is een van meest ecologisch verantwoorde Westerse economieën, waar driekwart van het afvalwater hergebruikt wordt. Zuinig hergebruik is een Joods ding, met dat chanoeka-lampje dat al acht dagen brandde op één dagvoorraad olie. Het christendom daarentegen kost elk jaar weer massa’s bomen; voor de kribbe, stal, de kerstbomen zelf en tegen Pasen moet er weer een plataan plat voor het kruis. En dat de Hoofdfiguur élk jaar weer geboren wordt om krap vier maanden later alweer het loodje te leggen, dat legt ook een zware wissel op luiergebruik, zuigelingenzorg én het milieu, laat ik het daarop houden. Over enkele dagen is het Driekoningen, waarbij drie wijzen de pasgeborene eer bewijzen. Die komen dus niet uit Damascus of Aleppo, een parallel die ongetwijfeld in talloos veel christelijke kerken genoemd zal worden in zalvende verhalen over zielige vluchtelingen. Laat ik het, kortom, daarop houden.

Rikko Voorberg
Toch blijft het vreemd dat zo’n hipsterdominee als ds. Rikko Voorberg per wrakke bus naar Lesbos trok om gelukszoekers en andere koningen op te halen. Kijk, de omstandigheden in zo’n kamp Moria op Lesbos zijn, met vijf keer zoveel bewoners als bedoeld, natuurlijk mensonterend. Maar desondanks níét dodelijk. Als religekkie Rikko zijn bus had behouden voorbij Bonn en was doorgereden naar Aleppo of Damascus, had-ie échte slachtoffers kunnen ophalen. Die helemaal geen duizenden euro’s konden spenderen aan mafiose begeleiders. Sterker nog: die christenbroeders van dominee Rikko ‘vluchtelingknuffel’ Voorberg worden daar écht uitgeroeid door dezelfde moslims die dominee Hipsterknotje wél hierheen wil halen.

Vreemd. In Damascus liggen immers de wortels van het christendom. Toen de Joodse sekte van J. ‘Jozefzoon’ van N. te weinig voet aan de grond kreeg onder het toenmalige Jeruzalemse Jodendom, weken zijn leerlingen uit naar synagogen in de wingewesten in Klein-Azië. Paulus, geboren in Tarsus, Cilicië, het huidige Zuidoost Turkije, reed niet voor niets náár Damascus. Dat zie ik dominee Voorhuid nog niet doen. In Damascus was de christelijke oostwijk jarenlang doel van raket- en mortierbeschietingen. In Oost-Ghouta, om de hoek, werden christenen door de rebellen standaard als menselijk schild gebruikt. In Aleppo, belaagd door Al Kaida, is het niet anders. Daar stónden dus 45 christelijke kerken. Stónden, zei ik. Wat had een bus, desnoods eentje die krap Bonn bereikt, daar uitkomst kunnen bieden! Na zeven jaar oorlog zijn daar zo’n miljoen mensen dood of gewond, maar voor de overlevenden had dominee Voorbips blijkbaar geen plaats in zijn herbergbus.

Martelaren
En over herberg gesproken, bruggetje naar Bethlehem. Daar zitten nauwelijks nog christenen omdat de zich ‘Palestijn’ noemende import-Arabieren er álles aan doen om die uit Jezus’ geboorteplaats te jagen. Toen de bewoners van Bethlehem na Israëls Onafhankelijkheidsstrijd in 1949 zich ineens in door Jordanië bezet gebied bevonden, geloofde 86% van de inwoners nog in hun beroemde Plaatsgenoot. In 1967, toen Israël haar gebied daar terugveroverde, was al meer dan de helft van de inwoners van Bethlehem moslim. Vanaf dat jaar groeide de Christelijke bevolking met 57 procent opnieuw tot zo’n 80 procent van het totaal. Maar nadat Israël in 1995 het stadje overdroeg aan de ‘Palestijnse Autoriteit’ kelderde de christelijke gemeente, na jarenlang bewust pestbeleid van de aanhangers van Arafat, weer enorm. Tegen 2016, aldus Bethlehems toenmalige burgemeester Vera Baboun, dook het aantal christenen onder de twaalf procent.

Ik was daar rond deze tijd van het jaar wel eens. Benevens het buitenmodel kerstboom en de tientallen souvenirstalletjes waarachter de geboortekerk van de Heiland schuilging, knalden van álle overheidsgebouwen eromheen megalomane afbeeldingen op zeildoek van de jongste martelaren in de strijd tegen die perfide Joden je tegemoet. Zelfs van het stadhuis aan hetzelfde plein, ooit een Grieks-orthodox klooster totdat de Palestijnen de paters daar weg wisten te pesten. Wie zich nu te Bethlehem een weg weet te banen tussen de vooral Ethiopische Jezusfans door, ziet nauwelijks nog lokale christenen. Op de plek van de échte kerststal is voor hen geen plaats meer in de herberg.

Bethlehem
Dat is bewust Palestijns beleid. Dat christenen uit hun huis gezet werden in Beit Jala (Noord-Bethlehem, zeg maar) zodat de Palestijnse scherpschutters een beter schootsveld hadden op de Joodse huizen achthonderd meter verderop in Gilo, Zuid-Jeruzalem. Dat zo’n vijftig zwaarbewapende Palestijnen in 2002, gezocht door de Israëli’s, in die Geboortekerk pakweg tweehonderd monniken gijzelden, sommigen als menselijk schild, terwijl ze de zijkapellen gebruikten als latrine. Na 39 dagen gaven ze zich over aan het Israëlische leger. Dat in 2012 de Baptisten van Bethlehem uit hun kerk werden geknikkerd omdat ze te pro-Israëlisch zouden zijn. Dat eigenlijk meteen al na de Zesdaagse Oorlog in 1967 honderden christelijke notabelen uit Bethlehem smeekten of Israël please Bethlehem wilde annexeren, want ze waren hun leven niet zeker. In 1995 deed de christelijke burgemeester, Elias Freij, vergeefs een zelfde verzoek aan premier Yitzhak Rabin. Toen in 2003 door het veiligheidshek annex muur de christelijke Kerk zich ineens op ‘Palestijns’ gebied bevond, smeekten dezelfde christenen of die grens niet een stukje kon opschuiven, zodat ze bínnen door Israël beheerd gebied zouden zitten.

Nu loopt het toerisme elk jaar terug en wordt die Geboortekerk enkel bezocht door veelal Koptische christenen die zich in een rokerige kelder verdringen voor dé Plek, een ietwat tabaksbruin uitgeslagen marmeren stoeptegel – blijkbaar was de H. Jozef behalve aannemer ook een stevige roker. Maar het blijft bevreemden dat Bethlehem, uitgerekend de plaats waar Jozef en Maria naartoe trokken ter registratie, omdat daar de wortels lagen van de stam van David, nu wordt geclaimd door de Palestijnen als altijd al islamitisch, een geloof dat pas zes eeuwen ná Jezus ontstond.

Nazareth
Nóg naarder is het gesteld in Nazareth, ooit de woonplaats van Jezus. Daar plaatste het Palestijnse bestuur grote luidsprekers pal tegenover christelijke kerken, die de gelovigen het hele weekend de zegeningen van Allah (vzmh) en diens profeet Mohammed (swt) loeihard inpeperden. Datzelfde Palestijnse kleptokratenbestuur beschilderde hun kerken met kreten als ‘de islam zal overwinnen’ en ‘Eerst het Zaterdagvolk, dan het Zondagvolk’. De torenkruisen werden zekerheidshalve afgedekt met de Palestijnse driekleur.
En zo is in de toekomstige Pally-staat het aantal Christenen, begin 1950 nog zo’n zestien procent van de bevolking, teruggelopen tot krap twee procent. Maar het kan minder zijn, want aan statistieken en demografisch onderzoek, daar doet de Palestijnse Autoriteit niet aan. Zolang ze maar opzouten. En dat beleid sorteert effect: de bewoners van bijvoorbeeld van het boven Jeruzalem gelegen Ramallah waren bij in 1948 voor negentig procent niet-moslim. Nu is het in die provisorische Palestijnse hoofdstad waar Arafat rust in zijn marmeren pronktombe, precies andersom. De christenen zijn simpelweg massaal gevlucht.

Gaza
Maar het kan nóg erger: in Gaza verbood de Hamas-dictatuur recent de overgebleven, misschien duizend christenen hun bedevaart naar Bethlehem, want, zo citeerde het waarschuwende traktaat van de Al-Nasser Salah al-Deen Brigades uit de Koran, men moet niet de weg der Joden opgaan, want ‘G*d is daadwerkelijk niet voor slechte mensen.’ Wie dus niet dood wil eindigen achter een bromfiets, blijve weg uit Bethlehem.
En zo is Hamas de Herodes van het heden. En nu zal er wel weer een Palestijnenknuffelaar, vrijwel zeker iemand van Een Ander Joods Geluid, erop wijzen dat er toch ook een hoop prominente Palestijnen christelijk zijn. Zoals het Anglicaanse Centraal Comité-lid Hanan Ashrawi, de katholieke linksradicale Jordaans-Palestijnse politicus Nayef Hawatmeh, of, in het verleden, de Grieks-orthodoxe Volksfront-oprichter George Habash en uiteraard aartsbisschop Hilarion Capucci. Klopt. In de voormalige DDR had je óók een christelijke partij, voor het communistisch regime ‘nuttige idioten’, die aan de leiband liepen van de DDR-dictatuur. En hun eigen ondergang bespoedigden.

Van Agt
Wat zou trouwens, over nuttige idioten gesproken, de christendemocraat Dries van Agt met zijn pro-Palestijnse ‘Rights Forum’, zeggen ten bate van zijn benarde christelijke broeders? Zelfs de Paus brieste, bij zijn bezoek aan Jeruzalem vorige maand, tegen de Palestijnen dat naastenliefde zich óók uitstrekt tot Nazareth. ‘De wereld kijkt massaal de andere kant op bij de huidige gruwelijke christenvervolging in het Midden-Oosten’, aldus de H. Vader. Maar Van Agt zwijgt. Of zegt-ie niks omdat hij de Joden er niet de schuld van kan geven? Het valt te hopen dat Jezus, zou hij terugkeren, zijn geboorteplaats niet bezoekt. Hij zou er, als Jood én als christen, meteen worden opgehangen. Desnoods aan die megalomane kerstboom naast Zijn kerk.