Verlos ons van de zonde – column David Barnouw
We weten het; de Messias is er nog niet, maar het Messianisme leeft natuurlijk wel. Je kunt de komst van de Messias rustig afwachten, maar er natuurlijk ook actief naar streven zoals de Chabad-beweging. Die gaat natuurlijk zeer ver, door te stellen dat hun grote voorman, Menachem Mendel Schneerson de Messias was en is.
Christelijke ‘Vrienden van Israël’ zitten in een spagaat omdat zij de komst van de Messias in Israël toejuichen, maar tegelijkertijd claimen dat Jezus de Messias is. ‘Toch dringt de vraag zich op of Jezus vanuit een joodse optiek eventueel de Messias zou kunnen zijn.’ (aldus Vrede over Israël). Maar de Joden hoeven zich natuurlijk alleen maar even te bekeren om bij de Messias te komen. Daar passen ze gelukkig voor. De neokantiaanse filosoof Hermann Cohen (1842-1918) verbond het Messianisme aan ‘politieke waarheid’.
En dat brengt mij bij de hedendaagse politiek, waarbij ik de Messias aanduid met Verlosser.
De Volkskrant meldde dat Pieter Omtzigt in Tubbergen in 2021 een kwart van de stemmen kreeg . En bij de Statenverkiezingen dit jaar kreeg BBB, lees Caroline van der Plas, daar bijna 60 % van de stemmen. De Volkskrant is al te ver weg van zijn Roomse roots om te melden dat in Tubbergen een levensgroot standbeeld (vijf meter hoog op een sokkel van vier meter!) van Dr. Schaepman (1844-1903) staat. Deze grote voorvechter van de katholieke emancipatie, met name op het politieke vlak, kan met recht een verlosser worden genoemd. Dat geldt ook voor zijn protestante tegenpool Abraham Kuyper (1837-1920), maar ook voor Ferdinand Domela Nieuwenhuis (1846-1919) aan de uiterste linkerzijde. ‘ús (onze) ferlosser’ werd hij door zijn Friese volgelingen genoemd. Zijn standbeeld in Amsterdam is wat kleiner, maar wel krachtdadiger dan dat van Schaepman.
Deze 19e -eeuwse politici waren oprechte verlossers en het leek eigenlijk of ze volkomen verdwenen waren: door de geschiedenis weggevaagd en vervangen door ordentelijke politieke partijen.
Maar nee, meer dan een eeuw later komen ze weer op: verlosser Pim, verlosser Geert, verlosser Thierry en nu zelfs twee verlossers tegelijk: verlosseres Caroline en verlosser Pieter. Weliswaar werd voor de eerste drie vooral het begrip populisme gebruikt, maar dat leek mij ook toen al te gemakkelijk. Niet alleen te simpel, maar ook omdat in populisme primair verborgen ligt dat de populist naar het volk luistert. Dat lijkt mij voor een politicus geen kwalijke eigenschap.
Ondanks de ontkerkelijking zijn wij geen heidens volk (geworden) en bovengenoemde verlossers willen ons van onze zonden redden; de zonde die Islam heet bij Geert en immigrant bij Thierry. Zij zullen ons daarvan verlossen. Caroline gaat ons van de zonde van de stad-dorp tweespalt verlossen en bij Pieter is dat natuurlijk de zonde van de (foute) bestuurscultuur. Het Nieuw Sociaal Contract zou zo uit het Nieuwe Testament kunnen komen, inclusief de noodzakelijke bevrijding en verzoening als de zonde is opgeheven. Het blijft natuurlijk vervelend dat de verlossing pas gaat werken met een Noord-Koreaanse verkiezingsuitslag van 99,8% pro-verlosser (voor de echte verlosser natuurlijk).
Frans Timmermans is duidelijk een kandidaat-verlosser en aan de rechterkant heb je tal van kleine verlossertjes, al of niet met fakkels of omgekeerde vlaggen. Zij kunnen terecht bij verlossersprogramma’s als Ongehoord Nederland, Café Weltschmerz en blckbx.
Het kwalijke bij al deze verlossers is wel dat de Joden weer buitenspel komen te staan, want daar is de Messias nog niet gekomen: daar is dus geen voorbeeldige verlosser aan te wijzen. Ik weet niet zeker of ik het meldpunt antisemitisme moet waarschuwen, maar ik vind het wel een teken aan de wand (Daniël 5).
Lees ook:
Een softe coup van Defensie? – column David Barnouw
‘Tijdens en na de oorlog werden kinderen vooral als onschuldig slachtoffer gezien en op oorlogsmonumenten staan ze er altijd zielig bij, met hun moeder, maar zonder hun vader. Na de oorlog werden kinderen ook altijd meegenomen naar 4 mei-bijeenkomsten; al of niet klassikaal bloemen leggen bij het lokale oorlogsmonument…’
Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.
