Anja’s koekjesfabriek – column Paul Damen

Paul Damen (Foto: J. Blik)

In zijn column gaat Paul Damen ‘los’ op de pro-Palestijnse activiste Anja Meulenbelt, die in haar stuk op de Joop-site de plank volgens hem en andere behoorlijk mis slaat. ‘Weet zij wel dat tussen Gaza en de West Bank zo’n vijftig kilometer aan Israëlisch heuvelland ligt?’

Dat er na de Hamas-pogrom van 7 oktober in de media talloze mallotige, of zelfs kwaadaardige rechtbreierij de revue passeert, is geen nieuws. Maar zelfs binnen dit antisemitische haattheater is de reactie van pro-Pally-voorvrouw Anja Meulenbelt opmerkelijk.

Haar reactie werd één dag na de massamoord gepubliceerd (namens stichting Kifaia, dat is dus alleen Anja) op, waar anders, de gesubsidieerde BNNVARA-site ‘de Joop’, onder de titel Zo kijken wij naar de aanval op Israël: de pressurecooker die Gaza heet, is ontploft. Het zou flauw zijn dan te zeggen dat ze in Gaza helemaal geen pressure-cookers hebben, wegens, naar eigen zeggen, geen gas of stroom. Maar lees even mee hoe een voormalige feministe massaverkrachtingen goedpraat.

‘Zaterdagochtend deed Hamas een geheel onverwachte militaire aanval op bezettingsmacht Israël’.Daar heb je het al: die ‘militairen’ waren terroristen die juist het liefste in burger rondliepen om niet op te vallen tussen de mensen die ze als schild gebruiken, en om tussen hen het hazenpad te kunnen kiezen. En ze waren die pogrom al twee jaar aan het voorbereiden, aan de leiband van Iran. Dus zó onverwacht was dat niet.

Godwins

Gaza, dat geef ik haar, is inderdaad bezet. Door Hamas, dat in 2007 door een bloedige coup de hegemonie in die strook vestigde. Anja weer: ‘Er braken honderden strijders door de grens’.Strijders? Zie boven. Verkrachters, moordenaars, gore gauwdieven die niet te beroerd waren zelfs doden van hun mobile en kostbaarheden te beroven. Nee, asjeblieft niet die Godwin van de door der nazi’s gejatte gouden kiezen in de doodskampen. Maar hadden Anja’s ‘strijders’ een tang bij zich gehad, dan hadden ze zélfs dat nog herhaald.

Daarbij is Anja zelf niet te beroerd met Godwins te gooien. Zo schrijft ze in 2015 al in haar inmiddels voor zeven piek bij de Slegte bivakkerende boek ‘Kwart over Gaza’ over Hamas: ‘maar er is in de situatie van bezetter versus bezet volk geen ‘midden’, net zomin als dat er was tijdens de bezetting van Nederland’. Dus de ondergrondse in de Tweede Wereldoorlog was hetzelfde als de ondergrondse in Gaza nu? En het verzet van toen vermoordde, ontvoerde, verkrachtte en blies ook burgers op?

Anja, verder: ‘Wij van Stichting Kifaia [zoals gezegd alleen Anja dus] beschouwen de aanval door Hamas als een opstand tegen de nu al vele jaren durende bezetting waar Gaza onder lijdt’. Tsja. Hoe je een land bezet waar je al twee decennia terug uit vertrok, mag militair deskundige Meulenbelt me uitleggen. ‘Gaza dat nauwelijks meer leefbaar is’. Eindelijk, een zin waar ik het mee eens ben. Maar dan nog: onleefbaar door wie? Dankzij ‘strijders’ die jarenlang broodnodige waterleidingpijpen ombouwden tot raketten en dan klagen over watertekorten?

Koekjesfabrieken

Het aardige van Anja’s bijdrage is dat je als lezer inmiddels veel meer weet dan Anja zelfs in een halve eeuw niet gezien heeft. ‘Wij van Kifaia hebben met eigen ogen kunnen zien dat ziekenhuizen waren verwoest, VN-scholen waar mensen probeerden veiligheid te vinden waren beschoten, en koekjesfabrieken, moskeeën, kippenfarms en koeienstallen met de grond gelijk waren gemaakt’. De wereld weet inmiddels wat er ónder die gelijkgemaakte grond lag aan terreurtunnels. ‘De Palestijnen weten dat ze niet kunnen winnen, maar zich geruisloos uit laten sterven is geen optie’. Knap werk, dat uitsterven bij een bevolking die van 350.000 in 1967 toenam tot circa 2,4 miljoen nu. En ‘geruisloos’ – zou Anja de volumeknop van tv en radio uitgedraaid hebben?

Nee, want ‘terwijl ik dit schrijf hoor ik op de radio hoe de Joodse treurzang van Bloch wordt gespeeld, en iemand zegt een kaarsje opgestoken te hebben in een Mariakapel, in de hoop dat er spoedig een eind zal komen aan deze bloedige strijd’. Dit heet bij ons thuis een g’-dvergeten gotspe: ter ondersteuning van je ‘strijders’ Joden en christenen aanhalen. De eerste groep wordt in Gaza zelfs voorbij de grens afgemaakt, en de groep Maria-vereerders bedraagt inmiddels minder dan een procent omdat ze massaal het moslimregime ontvluchtten.

‘Nederland medeplichtig’

Maar ‘zolang de systematische bezetting, onteigening en onderdrukking gewoon doorgaan… en de kolonistenwoningen gebouwd…’ Kolonistenwoningen? In Gaza? Die stónden daar ooit ja, maar werden al een dag na het vertrek van de Israëli’s in 2005 al met de grond gelijk gemaakt. Weet Meulenbelt wel dat tussen Gaza en de West Bank zo’n vijftig kilometer aan Israëlisch heuvelland ligt? Maar Anja draait doorrrr: ‘Is de Nederlandse staat niet medeplichtig aan het bloedbad dat nu plaats vindt, door altijd maar weer te accepteren dat Israël gewoon doorgaat met de verdere vernietiging?’ Welja, geef Rutte maar weer de schuld. ‘Dit is een wake-up call’. Maar wel een waarvan honderden Israëli’s nooit meer wakker worden.

Wat is die stichting Kifaia eigenlijk? Vroeger een handvat om af en toe Arafat te bezoeken, al liep Gretta Duisenberg de arme Anja op elke foto voor de voeten. Kifaia steunt de ziekenhuizen van het armlastige Hamas (met in 2022 een vermogen van één miljard) met rechtstreekse donaties, vorig jaar zo’n 20.000 euro. Daarmee kan je ongeveer vierhonderd doe-het-zelfraketten in tunnels ónder dat ziekenhuis stallen. Dat weten wij inmiddels. Dat weet de hele wereld. Alleen Anja blijkbaar niet.

Logo Maror.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.

Categorie: |

Home » Columns en opinie » Anja’s koekjesfabriek – column Paul Damen