Rupsje nooitgenoeg – column Paul Damen

Kijk, u en ik moeten er hard voor ploeteren om nog wát in de pot te hebben. Daarom kunt u beter een misdeelde minderheid zijn. Vroeger kregen Joden van alles de schuld kregen zonder ook maar een cent te zien. Maar hun verre achterneven pakken dat veel beter aan: misdeelde medemens is money. Driekwart eeuw zielig zijn schuift behoorlijk, zo blijkt.

Moet u wel aan een aantal voorwaarden voldoen. Zoals geleden hebben onder een bezetter. Als die er niet ís, omdat de Ottomanen dat hele land niet kon schelen en de Britten slechts tijdelijk het Volkerenbondmandaat uitvoerden, verzint u die bezetter en geeft u de Joden de schuld. Ook handig is veroverd zijn door een buitenlandse macht, dat u iets kan roepen als ‘koloniaal’. Gingen de Duitsers aan u voorbij, zoals te Palestina, dan verzint u die verovering en geeft de Joden daarvan de schuld. Maar de gouden tip is: houd bij de Verenigde Naties en westerse landen krachtig uw hand op. Of beter nog: beide handen. En als u dan gekort wordt op uw mega-uitkering omdat u uw claim besteedde aan bomaanslagen, geef daarvan de Joden de schuld.

Met bankpasje
Voor de Arabieren die zich in de jaren zestig Palestijnen begonnen te noemen, was weinig te weinig. De poen klotste tegen de plinten in hun Palestina. Daarom richtte de Egyptische president Nasser in 1964 een PLO op, compleet met bankpasje. Die organisatie, toen nog internationaal als terroristisch beschouwd, kon grote sommen geld binnenharken, binnen het gezamenlijk Russisch-Arabische doel: Israël opheffen via zwaar gesponsorde ‘Palestijnen’. Maar die massale steun uit de Sovjet-Unie, de linkse landen in Latijns-Amerika en Afrika, en de leden van de Arabische Liga was blijkbaar niet genoeg. De PLO wist vanaf de jaren zestig via wapensmokkel, witwassen, handel in drugs en nog zo wat buitenschoolse activiteiten haar banksaldo, volgens twee rapporten uit 1993 en 1994 van de Britse National Criminal Intelligence Service op te schroeven naar zo’n tien miljard dollar. Ja, voor zo’n bedrag kan je wel een vliegtuig kapen.

Het aardige is namelijk dat de PLO geen eigen kosten kende, omdat alle Palestijnen bij de VN-organisatie UNRWA een uitkering genoten. En genieten. Hetgeen de evenmin uit Gaza gevluchte Egyptenaar Jasser Arafat (Caïro, 1929) niet verhinderde hun claims met terreurdaden kracht bij te zetten, met rechtstreeks door de Russen illegaal geleverde wapens. Intussen verdiende de PLO goudgeld via internationale criminele organisaties, wereldwijde drugskartels, ‘bevriende’ terreurclubs, en zo ongeveer elke dictatuur-staat ter wereld – van Libië, Iran en Irak tot Noord-Korea en de Soedan.
Zelfs toen de PLO ‘netjes’ werd na de Oslo-akkoorden in 1993, veranderde daar niks aan. Het stelde hen in staat om wereldwijd te blijven collecteren, zoals de Amerikaanse maffia ‘respectabel’ werd door met afgeperst geld bovengronds te gaan. Enige jaren na die akkoorden, in 2001 alleen al, steeg de VS-sponsoring aan de Palestijnse Autoriteit (PA) van 555 miljoen dollar naar 1.002 miljard dollar.

Octopus en terreurtor
Maar het in beeld willen brengen van de geldstromen is net zo onmogelijk als het vastpinnen van het vermogen van de maffia. Een totaalbeeld is onmogelijk: ‘Palestina’ blijft een octopus waar telkens, als je die afhakt, meteen een nieuwe arm aangroeit. Of, om het overzichtelijk te houden: als een rups die maar nooit een vlinder wil worden, een Rupsje Nooitgenoeg. In dit kinderverhaal eet de rups zich door alles heen, zoals watermeloenen, ijs, fruit, worst en een lolly, maar wordt maar geen vlinder. Uiteindelijk ontpopt het rupsje zich tot een vlinder. De Palestijnen daarentegen eten zich nu al decennia rond, maar zelf uitvliegen, vergeet het maar. Integendeel: de Ramallah-versie van Rupsje Nooitgenoeg is inmiddels een inhalig schrokkende terreurtor.

Dat zat er al vroeg in. Als een soort Marshallhulp zou de VN de Arabieren die na 1949 deels gevlucht en deels even buiten de deur waren geweest om zo het oprollen van de Joodse staat te vergemakkelijken, hun eigen hulpclub schenken. Iets wat zelfs de Duitsers niet werd gegeund na hun verloren aanvalsoorlog. Die ‘tijdelijke hulp’, de VN-organisatie UNRWA, is inmiddels een semi-overheidsorgaan en de grootste Palestijnse werkgever; plus een veredelde sociale dienst, onderwijsinstelling, rechtbank en indoctrinatieclub ineen. Er werken 31.000 mensen voor, waarvan alleen in Gaza al 13.000 medewerkers voor een bevolking van pak hem beet 5,5 miljoen Palestijnen. Vergelijk dat met het UWV hier waar nog geen 20.000 man werken voor pakweg 17,5 miljoen Nederlanders. Driekwart van het UNRWA gaat dan ook op aan salarissen.

Dat is geen toeval. De UNRWA was ooit bedoeld voor de opvang van één jaar, maar door een amendement op VN-resolutie 302 bezorgde het Arabisch blok de hulporganisatie eeuwigheidswaarde door die in feite elke drie jaar opnieuw op te richten. Op dezelfde manier wist men de uitkeringen van generatie op generatie zeker te stellen, door de Palestijnse vluchtelingenstatus erfelijk te maken. Van de oorspronkelijke half miljoen waarvan er nu nog maar 20.000 ooit een huis hadden in het huidige Israël, is het aantal erkende vluchtelingen gestegen naar ruim vijf en een half miljoen. Het is dan ook, ondanks het verwijt van genocide dat pro-Palestijnse activisten Israël nog wel eens aansmeren, de minst geslaagde genocide in de geschiedenis.

In de fik
Vanwege deze riante regelingen was de UNRWA al meteen failliet. Immers: u helpt uw buurman met een bedragje omdat hij, weliswaar door eigen schuld maar toch, een binnenbrandje in zijn bijkeuken veroorzaakte, maar jaren na die fik komen ook zijn kinderen, kleinkinderen en alle verre neven aan de deur om een bedrag op te eisen. Dat zou u niet trekken. Dat doet de VN dan ook niet. Het zou, zoals gezegd, te ver voeren al die bedragen al die jaren op een rijtje te zetten. De kosten van de UNRWA zijn jaarlijks te volgen in het financiële bluebook van de organisatie zelf.. En een handig overzicht van de jarenlange overmatige Westerse geldkraan tot 2019 levert

Een aantal losse opmerkingen dus over de omvang van het probleem. Nu Israël en voormalige Arabische vijanden recent nader tot elkaar kwamen, komen uit die hoek de onthullingen los. Ook zij zijn klaar met Rupsje Nooitgenoeg uit Ramallah. Volgens Al Jazeera zouden er zo’n 3.400 Palestijnse maatschappelijke organisaties geregistreerd staan, veelal na de Oslo-akkoorden opgericht, met als resultaat dat vanuit de Golfstaten alleen al tussen 1994 en 2017 zo’n 34 miljard dollar naar de Palestijnse portemonnees is gepompt. Maar recent wees Gaza alle hulp, in ruil voor ontwapening, uit die hoek af. Want het geld zou rechtstreeks naar de bevolking gaan, en dat kan Hamas, wiens leiders riant in Abu Dhabi wonen, niet accepteren.

De voormalig ingenieur Jasser Arafat gaf het voorbeeld: begonnen met niks eindigde hij zijn leven als miljardair. De ‘grote gevangenis’, zoals Gaza hier nog wel door anti-Israël-activisten gedoopt wordt, had van dat al geld overheidsgebouwen van goud kunnen bouwen. In de westerse wereld komt men daar langzaam achter. VS-president Trump trok de UNRWA-sponsoring voor de helft in, de nieuwe president Biden maakte meteen tweehonderd miljoen euro vrij voor de ‘hulp’-organisatie. De EU en haar lidstaten eisten recent dat hulpgeld niet in terroristische handen zou komen. Al die Palestijnse niet-gouvernementele organisaties woedend, maar die garantie kon niet gegeven worden. En dus gaat de betaling aan door de EU aangewezen terroristische organisaties zoals Hamas, de Palestijnse Islamitische Jihad en het Palestijns Front voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) gewoon door. Recent stak de EU alleen al in 2019 zo’n vijf miljoen in het promoten van Jeruzalem als Palestijnse hoofdstad. Vreemd. Wij zouden toch ook raar opkijken als pak hem beet Rusland, om maar es een vergelijkbare politiek-economische grootmacht te noemen, miljoenen stak in het promoten van Den Haag als onze hoofdstad?

Waterzuinige gewassen
Niettemin blijven Nederland en bleef inmiddels ex-minister Sigrid Kaag, geld pompen in de Palestijnse terreureconomie, ondanks de aanhoudende waarschuwingen dat ons land terreurclubs sponsort. In juli vorig jaar schortte Kaag (toen nog Ontwikkelingssamenwerking) de miljoenensubsidie aan de Palestijnse UAWC (Union of Agricultural Work Committees) tijdelijk op, omdat daarvan twee medewerkers medeplichtig waren aan een bomaanslag in augustus het jaar daarvoor waarbij onder andere de zeventienjarige dochter van een rabbijn vermoord werd. Het duo bleek ook te beschikken over een pasje van de Nederlandse vertegenwoordiging in Ramallah. Voor die banden van UAWC met de Palestijnse terreurgroep PFLP (Volksfront voor de Bevrijding van Palestina) is jarenlang gewaarschuwd. Maar volgens Kaags woordvoerder werd de tussen 2017 en 2020 uitgekeerde subsidie aan die club van 11,7 miljoen euro besteed aan ‘hergebruik van regenwater en het planten van waterzuinige gewassen.’

En, zo blijkt, dus bomaanslagen. En zelfverrijking. Ofwel, zolang de zakken van Palestijnse politici dieper zijn dan hun zorg om hun zielige mede-Palestijnen, is er geen reden om te zeuren. In juni 2019, dezelfde tijd dat de waterzuinige gewassen van Kaag in opspraak kwamen, meldde de BBC aan de hand van geheime stukken dat de PA-ministers hun maandsalaris hadden opgeschroefd van drieduizend naar vijfduizend dollar. Dat lijkt weinig maar is het allesbehalve in een land waarvan de regerende PA tegelijkertijd mededeelde dat wegens de tekorten de maandsalarissen van haar ambtenaren, toen zo’n vijfhonderd dollar of minder, helaas gehalveerd zouden worden.

Mashaal
In Gaza gaat Hamas helemaal los van uw geld. Onverdachte bronnen, zoals professor Ahmed Karima van de Egyptische Al-Azhar Universiteit stelt dat Hamas ongeveer 1.200 miljonairs telt. Dat is veel op een bevolking van nog geen anderhalf miljoen. Ook het panarabische blad Asharq al Awsat, gevestigd in Londen, schat het aantal Hamasmiljonairs op minstens zeshonderd. Al in 2010 meldde het Egyptische blad Rose al-Yusuf dat Hamasbaas Ismael Haniyeh zo’n vier miljoen dollar had neergeteld voor een 2.500 vierkante meter in Rimal, de buurt waar Gaza-City aan de zee grenst. De Hamasleider Khaled Mashaal op zijn beurt zou goed zijn voor zo’n vijf miljoen, maar dat is volgens The Sun niets vergeleken bij Palestinian Authority president Mahmoud Abbas die nu ruim honderd miljoen dollar op zijn banksaldo heeft staan.

Desalniettemin doneert Kaag elk jaar opnieuw bijna twintig miljoen aan de UNRWA, die volgens haar ‘kampt met een ernstig financieringstekort dat voortzetting van de dienstverlening ondermijnt.’ Het zal. Maar hoe lang betalen wij de beulen nog met ons belastinggeld? De gemiddelde Palestijn poseert als een puisterige puber die steeds maar om meer zakgeld zeurt, maar te lamlendig is om een krantenwijkje te nemen of vakken te vullen bij de Appie. Alleen is de Palestijn geen puber meer, eerder een patiënt die allang het ziekenhuis uit gegooid had moeten worden, maar aan het infuus blijft omdat gratis geld zo lekker verslavend is. Alle berekeningen bij elkaar opgeteld en geschat, want zelfs de Wereldbank heeft geen zicht op het inkomen daar, krijgt een gemiddelde Palestijn, met verrekening van alle verrijking, toch ruim tweeduizend euro op zijn rekening. Er zijn maanden dat ik het voor minder moet doen.

Lees ook:
Bord voor de kop – column Paul Damen
‘Antisemitisme is springlevend! Wist u dat niet? Dan maken de diverse, zowaar samenwerkende Joodse kerkgenootschappen u dat dezer dagen wel duidelijk. Op initiatief van onze zielenherders zijn in digitale abri’s (reclamezuilen) drie verschillende mannen te zien, op de rug, zodat hun keppeltje goed zichtbaar is. Plus de tekst: ‘antisemitisme is niet meer zo over straat kunnen.’ Nou lijkt mij, gezien een jaar corona, het niet over straat kunnen wel het minste probleem van Nederlandse Joden, maar de kerkgenootschappen verduidelijken..’

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.