A WINNING GAME – Eurosong in Israël (blog #8)

Duncan
AVROTROS

Hij kwam, zag en overwon. Duncan Laurence haalt met zijn spatzuivere zang en ingetogen maar gepassioneerde performance na 44 jaar de Eurovisie-trofee naar Nederland. Wat een prachtige kers op de taart, uitgerekend in het jaar waarin mij gevraagd werd om een blog over het zangconcours te schrijven. Gisteravond was het voor mijn gehele generatie een historisch moment, om voor het eerst live mee te maken dat Nederland de winst wist te behalen. Emotioneel maar vol blijdschap ben ik vandaag achter mijn laptop gekropen om terug te blikken op een gedenkwaardige avond. De finale van het vierenzestigste Eurovisie Songfestival, in Israël.  

Duncan Steeg Boven zichzelf uit
En opnieuw moet het gezegd. Temidden van het Eurovisie-circus en de grootse show, wat nu eenmaal hoort bij zo’n evenement, viel het optreden van Duncan op in zijn eenvoud: De man achter zijn piano waar het lied en de zang centraal staan. Dat kan overigens risicovol zijn binnen het kleurrijke spelersveld met zeer uiteenlopende nummers en acts. Maar de loepzuivere zang en overtuigende expressie waarmee Duncan zijn Arcade Europa toezong, was tijdens deze finale avond in Tel Aviv er een van absolute wereldklasse.

Niet eerder zagen we de zanger met zoveel overgave en passie zingen waardoor de uitvoering van gisteravond een extra dimensie kreeg. De trefzekere blik in zijn ogen, de stem, de lamp, de entourage: Alles leek ineens op zijn plek te vallen door de kracht van het liedje zelf en de manier waarop Duncan het vertolkte. Wellicht was het de druk die hij al maandenlang voelde van zijn favorietenrol, de spanning van het moment of het miljoenenpubliek wat meekeek… Ik weet het niet. Maar Duncan steeg boven zichzelf uit. En daarmee heeft hij de waardering van zowel de vakjury’s als het publiek weten te pakken.


Dark Horse Noord Macedonië
Toch leek dat in eerste instantie nog niet zo’n makkelijk te klaren klus, afgaande op de zenuwslopende puntentelling in de laatste minuten van de show. Bij het geven van de twaalf punten door alle internationale vakjury’s viel vooral op hoe goed Noord-Macedonië het gedaan had. Een land waar niemand rekening mee hield. Daarmee kunnen we met recht stellen dat zangeres Tamara Todoveska met haar krachtige powerballad ‘Proud’ de dark horse van deze editie van het liedjesfestijn genoemd kan worden. Met een verschil van zes punten ten opzichte van Nederland werd het Balkanland tweede bij de vakjury’s met 237 punten pal achter Zweden die met 239 punten de meeste punten wist binnen te halen. Nederland eindigde op de derde plaats met 231 punten.


Spanning bouwt op tot ondragelijk niveau
Bij de publieksstemmen echter bleef Noord-Macedonië achter en kreeg het slechts 58 punten. Opvallende winnaar bij het publiek bleek Noorwegen, die vanuit de laagste regionen met 43 punten ineens de lijst aanvoerden met maar liefst 291 punten. Dit zorgde voor een aardverschuiving op het scorebord. Zoals ik eerder voorspelde, bleek die andere publiekslieveling Italië het zowel bij de jury’s als publiek goed te hebben gedaan en met een totaalscore van 456 punten als tweede uit de bus.

Tot op het allerlaatste moment bleef het bloedstollend spannend toen bleek dat alleen jurywinnaar Zweden en Nederland nog in de race waren voor de eindoverwinning. Nederland eindigde als derde bij de jury maar kreeg na de monsterscore van Noorwegen de op een na meeste stemmen van het publiek en Zweden moest dat zien te overtreffen. Helaas voor Zweden viel dat vies tegen en ook zanger John Lundvik was zichtbaar teleurgesteld toen hij hoorde dat zijn ‘Too Late For Love’ slechts 93 publiekspunten had behaald. Toch had het zomaar anders kunnen uitpakken gezien de sterke performance en het ijzersterke liedje van Zweden wat in het verleden juist ook vaak bij televoting-stemmen op veel waardering kon rekenen. Hierdoor bleef het tot de allerlaatste seconde ondragelijk spannend wie er uiteindelijk met de winst vandoor zou gaan.


Historisch moment
De euforie was op dat moment erg groot, ook bij mij. Na 44 jaar flikt Duncan het gewoon. Nederland wint het Eurovisie Songfestival. Een historisch moment in onze muziekgeschiedenis. Zangeres Getty Kaspers van Teach-Inn, die in 1975 de laatste overwinning in de wacht sleepte en 44 jaar lang moest wachten op haar opvolger, kan eindelijk het stokje overdragen aan Duncan Laurence.

Dank aan Anouk
En hier een persoonlijke noot. Want ook dat moet gezegd. Na jaren van slechte prestaties en scores waarin Nederland keer op keer strandde in de halve finales was zij het die in 2013 het tij wist te keren. Eigenzinnig als ze is en geheel tegen de stroom in tot ongenoegen van haar fanbase durfde zangeres Anouk het aan om Nederland te vertegenwoordigen op het festival. Daarmee stond er sinds lange tijd weer een artiest van formaat op het Eurovisiepodium en haar deelname zorgde voor een ommekeer. Door haar deelname durfde ineens een hele reeks van topartiesten in Nederland het aan om mee te doen aan Eurosong. Zo ook Ilse de Lange die met haar Common Linnets in 2014 tweede werd en ook dit jaar als artistiek supervisor een behoorlijke stempel heeft gedrukt op de deelname en de winst van Duncan Laurence. Ik ben ervan overtuigd dat dit alles niet gebeurd was als Anouk er niet was geweest. Misschien een tip voor Madonna om in plaats van een miljoen dollar op te strijken voor een knetter valse pauze act eens mee te gaan doen aan het festival zelf. Maar dit geheel terzijde.


Een fan in extase
Terug naar Duncan Laurence. Zijn naam is in één klap gevestigd. Niet alleen in eigen land maar ook in de rest van Europa. Hij heeft al een Europese tour aangekondigd voor dit najaar. Koninklijke felicitaties, een huldiging in zijn geboorteplaats Hellevoetsluis en voor het eerst in de geschiedenis van een Nederlandse Eurovisie inzending: Nummer 1 in de Nederlandse Top 40. De omroepen AVROTROS, NOS en de NPO hebben aangekondigd het festival van 2020 te zullen organiseren, en de strijd om de locatie is inmiddels losgebarsten. Amsterdam, Rotterdam, Zwolle, Arnhem, Leeuwarden, Den Haag en Maastricht hebben al aangegeven graag de gaststad te willen zijn voor het festival volgend jaar.

Hoe dan ook zal het prestigieuze muziekevenement op Nederlandse bodem plaatsvinden volgend jaar met dank aan Duncan Laurence. Ik ben nog steeds in extase, heb gisteravond huilend van blijdschap tot in de vroege uurtjes feestgevierd. Woorden schieten te kort om aan te geven wat ik als gepassioneerd Eurovisie-fan voel. Duncan zingt in zijn Arcade Loving you is a losing game. Maar het werd geen losing game. Het werd een winning game. En wat voor een? Na vierenveertig jaar wint Nederland het Eurovisie Songfestival.

Een moment wat me levenslang zal bijblijven. Ik ben een gelukkig mens.

Categorie: |

Home » Nieuws » A WINNING GAME – Eurosong in Israël (blog #8)