Simches moet je vieren – column David Serphos

Als je columns schrijft die gaan over wat je zoal meemaakt, dan kan je enig exhibitionisme niet ontkennen. Tot grote ergernis van mijn kinderen, die er vroeger nogal afkeurend op reageerden, maar zich er intussen bij lijken te hebben neergelegd dat je sommige afwijkingen van je vader beter gewoon kunt accepteren. Mesjoggaas moet nu eenmaal de ruimte hebben.

Dus als ik u vertel dat ik twee weken geleden vanwege drie feestelijke gebeurtenissen vanuit Curaçao naar Amsterdam ben afgereisd voor een korte vakantie, dan vind ik dat gewoon belangrijk om dat met u te delen. Liever dan dat ik u moet vertellen dat ik op het eiland per ongeluk m’n auto met diesel in plaats van ouderwetse benzine vol tankte (dat kan hier; de tuit van benzine en diesel is hier gelijk) of dat ik in het afgelopen jaar acht kilo ben aangekomen. Daar wordt niemand vrolijker van.

Opa op Curaçao
Ik heb onlangs ervaren hoe diepgewortelde ideeën op slag kunnen omslaan naar tegenovergestelde opvattingen. Op vrijdag de dertiende (mei, in dit geval) werd ik voor de eerste keer grootvader. Op de dag dat ik bij voorkeur ladders en zwarte katten vermijd, kreeg mijn wereld een zoet-roze randje. Dat heb ik aan de kleine Eva, en ook een beetje aan haar ouders, te danken. Zes maanden eerder inspireerde de aankondiging van haar komst me al tot het schrijven van een (voor)leesboekje en mag ik me nu een gevestigd en gevierd auteur noemen. ‘Met Opa op Curaçao’ is nu al een wereldhit in Willemstad. Een oplage van welgeteld honderd stuks is dan ook niet niks! De redactie van Jonet.nl kon er kennelijk moeilijk omheen om aan mijn Facebook-post journalistieke nieuwswaarde te hechten. Het is komkommertijd, moet u maar denken.

Luiertas
Maar twee weken geleden mocht ik Eva dus eindelijk in levenden lijve bewonderen. En vasthouden vooral. Ik reed met mijn vrouw vanaf Schiphol meteen naar een Haagse voorstad waar we aangenaam kennismaakten. Een slapende vrouw mogen kussen is een groot voorrecht. Dat ze de mooiste baby ter wereld is zal u niets verbazen, vooral omdat u mij op deze digitale plek nooit op een leugen heeft kunnen betrappen. Ik heb haar vanwege andere feestelijkheden – waarover zometeen meer – bijna elke dag van mijn korte vakantie kunnen zien. Iedereen vraagt me: hoe is het nou om opa te zijn? Wel: om mijn zoon haast omvallend van de vermoeidheid in zijn nieuwe rol te observeren en hem met een luiertas van hot naar her te zien bewegen is tot nu toe de meest in het oog springende verandering. Eva vasthouden voelt heel natuurlijk. Het is een rijkdom die door geen zak Bitcoins (ook niet wanneer de koers weer opkrabbelt) valt te evenaren.

Negentig, tot 120
Simches moet je vieren, sores komt vanzelf, is een gevierde uitdrukking van een bekende Joodse Almeloër. Ik deel die opvatting. Ook mijn moeder is gek op feestjes, al staat ze het liefst niet zelf in de schijnwerpers. Maar daar was geen ontkomen aan toen ze tijdens mijn korte verblijf negentig werd. (G’d laat haar gezond tot 120, omein!) We vierden het die dag zelf op een bijzondere locatie en op de vrijdagavond erna in huiselijke sfeer. Haar vier zoons waren overgevlogen en samen met dochterlief waren we als gezin compleet aanwezig. Evenals zes van de negen kleinkinderen en zeven van haar tien achterkleinkinderen. Ook haar zus vloog over uit Curaçao. Samen met een stuk of twintig anderen die gek op haar zijn beleefden we een verjaardag om niet te vergeten. Had ik u al verteld wat echte rijkdom is?

Sweet Jaz
Het afsluitende feest had mijn achternichtje Jasmin als stralend middelpunt. De jongste dochter van mijn lievelingszus vierde haar batmitswa op Sjabbatochtend bij Bendigamos, de snelstgroeiende Joodse gemeenschap in Nederland. Keppeltje af voor de dynamische Nachshon Rodrigues Pereira, die geheel volgens de Amsterdams-Portugese ritus elke twee weken meer dan vijftig bezoekers weet te trakteren op een prachtige dienst. Die kan aan de hand van door hem samengestelde gebedenboekjes perfect in het Nederlands, Hebreeuws als fonetisch worden gevolgd.

Wist-je-datjes
Deze Sjabbat hadden zich meer dan honderd man verzameld in het Moadon van Haboniem, waar onder het genot van een stralende zon en typisch Buitenveldertse vliegverkeer de dienst buiten kon worden gehouden. Uniek. Jaz, die u misschien kent als mijn co-presentator uit de Youtube-vlog Sweetiez, waarin wij samen zoetigheden uitproberen en waarderen, gaf aan het einde van de Sjabbatdienst een weergaloze presentatie over de parasja die we die ochtend uit de Tora hadden gelezen. Het was voorzien van een aantal interessante ‘wist-je-datjes’. Wist u bijvoorbeeld wat de bekende geleerde Hillel zei in antwoord op de vraag om de essentie van het Jodendom uit te leggen in de tijd dat hij kon staan op één been? “Heb je naaste lief zoals jezelf; de rest is toelichting.” Dank je voor die belangrijke les, Jaz!

Hora op teenslippers
Op zondag volgde haar feest. Ik moet bekennen dat ik een week eerder niet wist wat Ibiza Chic precies inhield, maar na dat onderzocht te hebben meldde ik me geheel volgens dat kledingvoorschrift op de feestlocatie. Mijn interpretatie van deze stijl bleek niet gedeeld te worden door de meeste overige gasten, die Ibiza verwarden met Hawaï en andere lustoorden. Weet u hoe moeilijk het is om de hora te dansen op teenslippers? Maar wát een feest!

Zegenrijk
De volgende dag zat ik samen met mijn broer Norman weer op het vliegtuig richting Curaçao. Hij had met een prijsvraag van TUI twee deluxe-tickets gewonnen en ik mocht zijn +1 zijn. Gratis op-en-neer naar Amsterdam om fantastische simches in familiekring te vieren. Had ik al gezegd wat een rijk en gezegend mens ik ben?

Lees ook:
Mokums feestje in de tropen – David Serphos’ Curaçao’s dagboek (7)
‘Joods Curaçao is volop in beweging. Rabbijnen komen en gaan, er worden bar- en batmitswa’s gevierd, de beide Joodse gemeenten hebben ‘community seiders’ in de planning voor Pesach. Een Joods geworden echtpaar haalde onlangs zelfs De Volkskrant…’

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.